"Min Name isch Martin Fuchs ond i bi ‘n echte Dorf-Appenzeller, dähei im Untere Büeli im Lehn ob Appenzell. Zerscht hani Konstruktionsschlosser glehrt, aber 1997 hani ‘s Zeichne ond Molen zu mim Hobbi gmacht. Agfange han i mit ’m Bleistift ond mit Schuelwasserfarbe – jo, mit efachstä Mittel. Irgendwenn han i mi deno am Öl probiert ond ha aumol mi anerä traditionelle Buurämolerei probiert. Ond, weisch, das isch recht gut gange; echli zu minere eigene Überraschig.

Im November 2009 hani mi s’erstmals mit mine Bilder us’m Schutz vo minä Wänd traut ond han e Reihe Werke vor Publikum usgstellt. Ab dänn isch’s immer meh mine eigene Weg gange. I bi freier gwordä ond ha so gmolt, wie’s mir grad vor’s innere Aug gstellt het. Meh ond meh hend ’Leut gsäit: „Da erkennt mer scho en eigete Stil, Martin!“

Esch ja klar, Appenzell han i jo im Bluet. Im Bereich vo der Bauernmolerei such i drum immer Szenen, wo mit wenig Elemntä: schiigs zon Biispel äs Buurehuus, zwei Chüeh am Hang. Jo ned überlade mit allem Mögliche. I will, dass d’Lüt ehrlich üsi Ländschaft gsehed, ned verzieret ond übermöblet.

Ond grad wie mir die Alpufzüüg ond Ländschafte immer am Härze lieged, han i mi Repertoire allmählig no usgweitet. I han au schtimmigi Winterbilder gmolt, oder Szene bim Inachtä, sogar Lüüt- ond Tierportraits. Im Vordergrond stoht fö mi imme ’s Liecht ond’s Stimmige vo der Atmosphäre.  I benotze gern en chräftigä Pinselstrich, wo ä Läbendigkeit vermittle söll. Neulich han i no afange verschiedeni Untergrönd z’verwände: nöd nu of Papier ond Liiwand, sondern au of Schtei, Schiefer, Holz ond Metall – jo, was grad so chonnt."